ارزیابی روش های مختلف آسیب پذیری آبخوان آبرفتی و ساحلی (منطقه مورد مطالعه: استان گیلان محدوده آستانه-کوچصفهان)

یکی از راهکارهای برقراری تعادل زیست محیطی، بررسی و مدیریت آسیب‌پذیری آبخوان است. جهت تصمیم‌گیری و مدیریت آبخوان لزوم برنامه‌ریزی جهت شناسایی عرصه‌های آسیب‌پذیر بسیار مهم است. روشها و شاخص‌های متعددی جهت بررسی آسیب‌پذیری آبخوان‌ها ارائه شده‌اند که هریک از این شاخص‌ها براساس مجموعه‌ای از فاکتورها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مطالعه از 5 شاخص آسیب‌پذیری در منطقه ساحلی به منظور بررسی و مقایسه این روشها نسبت به‌هم مورد استفاده قرار گرفته است. شاخص‌های DRASTIC، SINTACS، SI، GALDIT و GODS به بررسی وضعیت حساسیت آبخوان از نظر ذاتی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج استخراجی از این 5 شاخص با توجه به ماهیت هریک از آنها متفاوت بوده و به منظور افزایش دقت نتایج و استفاده کاربردی از این نتایج در مناطق ساحلی واسنجی وزن و رتبه‌ها با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی و آنتروپی انجام گرفت. بدین منظور از همبستگی بین هر شاخص آسیب‌پذیری با غلظت TDS، نیترات و کلراید استفاده و وزن‌ پارامترهای هر شاخص واسنجی گردید. آنالیز حساسیت پارامترهای مختلف در شاخص‌های آسیب پذیری نشان داد که شاخص GALDIT با توجه به در نظرگیری اثر پیشروی آب شور دریا این حساسیت را در نتایج منعکس می‌کند. پارامتر عمق تا سطح ایستابی در سایر شاخص‌ها و پارامتر فاصله از دریا معیار حساس و با اهمیتی در شاخص GALDIT بوده و پس از واسنجی مدل مشخص گردید 30 درصد آبخوان در معرض جبهه‌های شور نفوذ آب دریا قرار گرفته است.